کد مطلب:313923 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:175
نام پربرکت حضرت عباس
حجةالاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ محمد محمدی اشتهاردی، نویسنده ی مشهور و صاحب تألیفات گوناگون، از حوزه ی علمیه ی قم نوشته اند:
در سال 1358 شمسی، ماه مبارك رمضان برای تبلیغ اسلام به محل حصارك كرج رفته بودم. در این محل چند مسجد بنا شده كه یكی از آنها مسجد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام نام دارد و بنده یك ماه رمضان در آن به اقامه ی نماز جماعت و بیان احكام و تشكیل جلسه برای جوانان اشتغال داشتم. مسجد مزبور چون مزین به نام مبارك حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام بود، از رونق مخصوصی برخوردار بود.
هیئت امنای مسجد می گفتند: «این مسجد خودكفا است». پرسیدم: چطور؟ گفتند:
صندوقی در كنار درب این مسجد به دیوار نصب شده است كه چون به نام این مسجد و طبعا به نام پربركت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام است، همیشه پر از پول می باشد. مردم وقتی می خواهند بیماری را به بیمارستان ببرند، یا مسافرتشان، یا حاجتشان روا گردد، نخست به سراغ این صندوق آمده پولی در آن می ریزند و با احساسات پرشور در حالی كه اشك از دیدگانشان جاری است چند بار می گویند: «یا ابالفضل!» و سپس می روند. پیدا است كه آنان نتیجه ی فراوانی از این كار دیده اند كه این قدر به این صندوق توجه و علاقه دارند و اصولا جاذبه ی نام حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام مردم حاجتمند را از هو سر - حتی از راههای دور - به اینجا می كشاند.
به هر حال ما زیر سایه ی مبارك فرزند رشید امیرمؤمنان علی علیه السلام حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، «خودكفا» هستیم و مخارج گوناگون مسجد از پول همین صندوق
[ صفحه 242]
تأمین می شود، و بسیار دیده شده كه در میان پولهای صندوق، اسكناسهای درشت وجود دارد.
آری، خداوند یاد و نام مقدس این بزرگمرد فداكار، و جوانمرد رشید را آنچنان در اعماق قلب مردم قرار داده، كه آنها به پاس ایثار، شهامت و جوانمردیهای او، این گونه شیفته ی كمال و جمال رعنای آن قهرمان تكرارناپذیر تاریخ شده اند كه عاشقانه با طیب نفس به سوی این مسجد می آیند و به آن پناهنده می شوند، و این كرامت عمیقی از حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام است كه این مسجد در پرتو نام مبارك او، همواره در ابعاد مختلف، سرافراز و سربلند است، چرا كه تاج پرافتخار سقایی كربلا، پرچمداری نینوا را بر سر دارد، و ما در زیر نام و سایه ی لطف این شخصیت بزرگوار، مباهات می كنیم كه به چنین سعادت بزرگی دست یافته ایم.
معنای عباس
عباس یعنی تا شهادت یكه تازی
عباس یعنی عشق یعنی پاكبازی
عباس یعنی با شهیدان همنوازی
عباس یعنی یك نیستان تكنوازی
عباس یعنی رنگ سرخ پرچم عشق
یعنی مسیر سبز پرپیچ و خم عشق
جوشیدن بحر وفا معنای عباس
لب تشنه رفتن تا خدا معنای عباس
صد چاك رفتن تا حریم كبریایی
صد پاره گشتن در طریق آشنایی
بی دست با شاه شهیدان دست دادن
بی سر به راه عشق و ایمان سرنهادن
بی چشم دیدن چهره ی رویایی یار
جاری شدن در دیدن دریایی یار
بی لب نهادن لب به جام باده ی عشق
بی كام نوشیدن تمام باده ی عشق
این است مفهوم بلند نام عباس
در ساحل بی ساحل آرام عباس
یك مشك آب سرد و دریایی طراوت
یك بارقه از حق و خورشیدی حرارت
وقتی كه اقیانوس را در مشك می ریخت
از چشمه چشمان دریا اشك می ریخت
در آرزوی نوش یك جرعه از آن لب
جان فرات تشنه، آتش بود از تب
خون علی عباس را تقریر می كرد
آیات سرخ عشق را تفسیر می كرد
وقتی ز فرط تشنگی آلاله می سوخت
گلهای زهرا از لهیب ناله می سوخت
می سوخت در چنگال شب باغ ستاره
می سوخت جانش از تف باغ ستاره
[ صفحه 243]
آمد به سوی خیمه اقیانوس بر دوش
آمد ندای خون حق را حلقه بر گوش
عباس بود و یاری خون خدا بود
در چلچراغ چشم او محشر به پا بود.
عباس بود و لشكر شب در مقابل
عباس بود و مجمر خورشید در دل
وقتی كه قامت پیش خورشید آب می كرد
طفل حزین عشق را سیراب می كرد
وقتی كه دست دست حق از دست می رفت
تا خلوت ساقی كوثر مست می رفت
پایان او آغاز قاموس وفا بود
پایان او آغاز كار مصطفی بود
با گامهای شور آهنگی دگر زد
بر چهره ی شب رنگ رخسار سحر زد
عباس یعنی یك نیستان تكنوازی
هفتاد و دو آهنگ حق را همنوازی [1] .
در سال 1358 شمسی، ماه مبارك رمضان برای تبلیغ اسلام به محل حصارك كرج رفته بودم. در این محل چند مسجد بنا شده كه یكی از آنها مسجد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام نام دارد و بنده یك ماه رمضان در آن به اقامه ی نماز جماعت و بیان احكام و تشكیل جلسه برای جوانان اشتغال داشتم. مسجد مزبور چون مزین به نام مبارك حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام بود، از رونق مخصوصی برخوردار بود.
هیئت امنای مسجد می گفتند: «این مسجد خودكفا است». پرسیدم: چطور؟ گفتند:
صندوقی در كنار درب این مسجد به دیوار نصب شده است كه چون به نام این مسجد و طبعا به نام پربركت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام است، همیشه پر از پول می باشد. مردم وقتی می خواهند بیماری را به بیمارستان ببرند، یا مسافرتشان، یا حاجتشان روا گردد، نخست به سراغ این صندوق آمده پولی در آن می ریزند و با احساسات پرشور در حالی كه اشك از دیدگانشان جاری است چند بار می گویند: «یا ابالفضل!» و سپس می روند. پیدا است كه آنان نتیجه ی فراوانی از این كار دیده اند كه این قدر به این صندوق توجه و علاقه دارند و اصولا جاذبه ی نام حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام مردم حاجتمند را از هو سر - حتی از راههای دور - به اینجا می كشاند.
به هر حال ما زیر سایه ی مبارك فرزند رشید امیرمؤمنان علی علیه السلام حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، «خودكفا» هستیم و مخارج گوناگون مسجد از پول همین صندوق
[ صفحه 242]
تأمین می شود، و بسیار دیده شده كه در میان پولهای صندوق، اسكناسهای درشت وجود دارد.
آری، خداوند یاد و نام مقدس این بزرگمرد فداكار، و جوانمرد رشید را آنچنان در اعماق قلب مردم قرار داده، كه آنها به پاس ایثار، شهامت و جوانمردیهای او، این گونه شیفته ی كمال و جمال رعنای آن قهرمان تكرارناپذیر تاریخ شده اند كه عاشقانه با طیب نفس به سوی این مسجد می آیند و به آن پناهنده می شوند، و این كرامت عمیقی از حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام است كه این مسجد در پرتو نام مبارك او، همواره در ابعاد مختلف، سرافراز و سربلند است، چرا كه تاج پرافتخار سقایی كربلا، پرچمداری نینوا را بر سر دارد، و ما در زیر نام و سایه ی لطف این شخصیت بزرگوار، مباهات می كنیم كه به چنین سعادت بزرگی دست یافته ایم.
معنای عباس
عباس یعنی تا شهادت یكه تازی
عباس یعنی عشق یعنی پاكبازی
عباس یعنی با شهیدان همنوازی
عباس یعنی یك نیستان تكنوازی
عباس یعنی رنگ سرخ پرچم عشق
یعنی مسیر سبز پرپیچ و خم عشق
جوشیدن بحر وفا معنای عباس
لب تشنه رفتن تا خدا معنای عباس
صد چاك رفتن تا حریم كبریایی
صد پاره گشتن در طریق آشنایی
بی دست با شاه شهیدان دست دادن
بی سر به راه عشق و ایمان سرنهادن
بی چشم دیدن چهره ی رویایی یار
جاری شدن در دیدن دریایی یار
بی لب نهادن لب به جام باده ی عشق
بی كام نوشیدن تمام باده ی عشق
این است مفهوم بلند نام عباس
در ساحل بی ساحل آرام عباس
یك مشك آب سرد و دریایی طراوت
یك بارقه از حق و خورشیدی حرارت
وقتی كه اقیانوس را در مشك می ریخت
از چشمه چشمان دریا اشك می ریخت
در آرزوی نوش یك جرعه از آن لب
جان فرات تشنه، آتش بود از تب
خون علی عباس را تقریر می كرد
آیات سرخ عشق را تفسیر می كرد
وقتی ز فرط تشنگی آلاله می سوخت
گلهای زهرا از لهیب ناله می سوخت
می سوخت در چنگال شب باغ ستاره
می سوخت جانش از تف باغ ستاره
[ صفحه 243]
آمد به سوی خیمه اقیانوس بر دوش
آمد ندای خون حق را حلقه بر گوش
عباس بود و یاری خون خدا بود
در چلچراغ چشم او محشر به پا بود.
عباس بود و لشكر شب در مقابل
عباس بود و مجمر خورشید در دل
وقتی كه قامت پیش خورشید آب می كرد
طفل حزین عشق را سیراب می كرد
وقتی كه دست دست حق از دست می رفت
تا خلوت ساقی كوثر مست می رفت
پایان او آغاز قاموس وفا بود
پایان او آغاز كار مصطفی بود
با گامهای شور آهنگی دگر زد
بر چهره ی شب رنگ رخسار سحر زد
عباس یعنی یك نیستان تكنوازی
هفتاد و دو آهنگ حق را همنوازی [1] .
[1] از گزينش سازمان صدا و سيما، جناب حجةالاسلام و المسلمين آقاي حاج شيخ مهدي (مفيد) كيائي نژاد، تقدير و تشكر مي شود، اين شعر خوب سروده ي جناب مستطاب آقاي خليل شفيعي را به انتشارات مكتب الحسين عليه السلام ارسال داشته اند.